4 i.e. the followers of Novatian. cf. Eusebius vi. 43. cf. De. Sp. Scto. ch. x. p. 17 and note.

5 Or Pepuziani, another name for the Montanists. "Epiphanius may safely be disregarded, who, treating of the Montanists, in the 48th section of his work on heresies, treats of the Pepuziani, in the 49th, as a kindred, but distinct, sect" Dr. Salmon in D. C. B. iv. 303 . The name is derived from Pepuza in Western Phrygia, the Montanist, or Cataphrygian, "Jerusalem." (Eus. H.E. v. 18.

6 i.e. of Alexandria. Jerome (Vir. ilust. lxix.) says that he agreed with Cyprian and the African Synod on the rebaptizing of heretics. The Ben. note says: "Videtur hac in re major auctoriatas Basilio attribuenda quam Hieronymo. Plus operae insumpserat Basilius in ea re examinando."

7 parasunagwgh/.

8 Archbp. Trench (N.T. Syn. 330) quotes Augustione (Con. Crescon. Don. ii. 7): "Schisma est recens congregationis ex aliquâ sententiarum diversitate dissensio; haeresis autem schisma inveteratum;" and Jerome (Ep. ad Tit. iii. 10): "Inter haeresim et schisma hoc esse arbitrantur, quod haeresis perversum dogma habeat; schisma propter episcopalem dissensionem ab ecclesiâ separetur; quod quidem in principio aliquâ ex parte intelligi queat. Caeterum nullum schisma non sibi aliquam confingit haeresim, ut recte ab ecclesia recessisse videatur."

To these may be added Aug. (Quaest. in Matt. xi. 2): "Solet autem etiam quaeri schismatici quid ab haereticis disent, et hoc inveniri quod schismaticos non fides diversa faciat sed communionis disrupta societas. Sed utrum inter zizania numerandi sint dubitari potest, magis autem videntr spicis corruptis esse similiores, vel paleis aristarum fractis, vel scissis et de segete abruptis."

9 tw=n a'posxisa/ntwn, w 9j e!ti e'k th=j e/kklhsi/aj o!ntwn.

The Ben. note is "Quod autem addit Basilius, ut adhuc ex Ecclesia exsistentium, non idcirco addit quod schismaticos in Ecclesiae membris numeraret. Illius verba si quis in deteriorem partem rapiat, facilis et expedita responsio, Nam sub finem hujus, canonis de Encratitis ipsis, id est, de haereticis incarnationem et Dei singularitatem negantibus, ait sibi non jam integrum esse eos qui huic sectae conjunci sunt ab Ecclesia separare, quia duos eorum episcopos sine baptismo ac sine nova ordinatione receperat. Nemo autem suspicabitur Basilium ejusmodi haereticos ab Ecclesia alienissimos non judicasse. Quare quidquid schismaticis tribuit, in sola baptismi societate positum est. Nam cum Cyprianus et Firmilianus schismaticos et haereticos ita ba Ecclesia distractos crederent, ut hihil prosus ad eos ex fontibus Ecclesiae perflueret; Basilius huic sententiae non assentitur, et in schismaticis quia fidem Ecclesiae retinent, vestigium quoddam agnoscit necessitudinis et societatis cum Ecclesia, ita ut valida sacramentorum administratio ab Ecclesia ad illos permanare possit. Hinc sibi integrum negat detestandos haereticos ab Ecclesia separare, quorum baptisma ratum habuerat. Idem docent duo praestantissimi unitatis defensores. Optatus et Augustineus. Quod enim scissum est, inquit Optatus lib. iii. n. 9, ex parte divisum est, non ex foto: cum constet merito, quia nobis et vobis ecclesiastica una est conversatio, et si hominum litigant mentes, non litigant sacramenta. Vid. lib. iv. n. 2. Sic etiam Augustineus lib. i De baptismo n. 3: Itaque isti (haeretici et schismatici) in quibusdam rebus nobiscum sunt: in quibus autem nobiscum non sunt, ut veniendo accipiant, vel redeundo recipiant, adhortamur. Vid. lib. iii. n. 26. Sic ex Basilio haeretici nobiscum sunt quoad baptisma ."

10 touj e'n baqmw=. cf. note on p. 218.

11 As being on e of Basil's predecessors in the see of Caesarea.

12 "Hoc Encratitarum facinore non corrupta essentialis baptismi forma. Sed novae quaedam adjectae caerimoniae." Ben. Ed.

13 i.e. those who used water instead of wine in the Eucharist, as Tatian and his followers. cf. Clem. Al., Strom. i. 19 and Cyprian. Ep. lxiii.

14 The Ben. note points out that the improper proceeding of the Encratites consisted not in any corruption of the baptismal formula, but in the addition of certain novel ceremonies, and proceeds: "Nam in canone 47 sic eos loquentes inducit.. In Patrem et Filium et Spiritum baptizati summus. Hinc eorum baptisma ratum habet, si qua inciderit magni momenti causa. Quod autem ait hoc facinus eos incipere, ut reditum sibi in Ecclesiam intercludatn, videtur id prima specie in eam sententiam accipiendum, quasi Encratitae baptisma suum ea mente immutassent, ut Catholicos ad illud rejiciendum incitarent, sicque plures in secta contineret odium et fuga novi baptismatis. Abhorrebat enim ab omnium anaimis iteratus baptismus, ut pluribus exemplis probat Augustineus, lib. v. De baptismo, n. 6. Videtur ergo prima specie Encratitis, ea, quam dixi, exstitisse causa, cur baptismum immutarent. Atque ita hunl locum interpretatur Tillemontius, tom.iv. p. 628. Sic etiam illius exemplo interpretatus sum in Praef. novae Cypriani operum editioni praemissa cap. 4. p. 12. Sed huic interpretationi non convenit cum his quae addit Basilius. Vereri enim se significat ne Catholici, dum Encratitas ab hac baptismi immutatione deterrere volunt, nomium restricti sint et severi in eorum baptismo rejiciendo. Sperabant ergo Catholici tardiores ad ejus modi baptisma Encratitas futuros, si illud Catholici ratum habrere nollent; nedum ipsi Encratitae baaptisma a Catholicis rejiceretur. Quamobrem haec verba, ut reditum sibi in Ecclesiam intercludant, non consilium et propositum Encratitarum designant, sed incommodum quod ex eorum facinore consequebatur; velut si docamus aliquem scelus admittere, ut aeternam sibi damnationem accersat."

15 cf. note on p. 42. St. Cyprian (Ep. lxx.) says that heretics who have no true altar cannot have oil sanctified by the altar. "Gregory of Nazianzus, Orat. (xlviii in Jul.) speaks of oil sanctified or consecrated on the spiritual or divine table; Optatus of Milevis (c. Don. vii. 102) says that this ointment is compounded (conditur) in the name of Christ; and the Pseudo-Dionysius (De Hierarch. Eccles. c. 4) mentions the use of the sign of the cross in the consecration of it." D. C. A. i. 355.

16 This is the only known reference to these two bishops.

17 "Respicit, ni falor, ad canonem 25 apostolorum, ad quem Balsamon et Zonaras observant nonnulla esse peccata, quibus excommunicatio, non solum depositio, infligitur; velut si quis pecunia, vel magistratus potentia, sacedotium assequatur, ut sancitur Can. 29 et 30." Ben. note.

18 Nahum i. 9, LXX.

19 "Duo veteres libri ountrimmou= th=j kardi/aj." Ben. note.

20 cf. 1 Cor. ix. 27.

21 John iv. 18. For the more usual modern interpretation that the sixth union was an unlawful one, cf. Bengel. Matrimonium hoc sextum non erat legitimum, vel non consummatum, aut desertio aliudve impedimentum intercesserat, ex altera utra parte..

22 tw=n kanouikw=n. The Greek is of either gender. The Ben. note is: Clericos sive eos qui in canone recensentur hac voce designari hactenus existimarunt Basilii interpretes, ac ipsi etiam Zonares et Balsamon. Sed ut canonicas sive sacras virgines interpreter, plurimis rationum momentis adducor: I. Basilius hoc nomine clericos appellare non solet, sed sacras virgines, ut persici potest ex epistolis 52 et 175; 2. praescriptum Basilii non convenit in clericos, quorum nonnullis, nempe lectoribus et aliis ejus modi venia dabatur ineundi matrimonii, quamvis in canone recenserentur: 3. prohibet Basilius ejusmodi stupra quae honesto matrimonii nomine praetexi solebant. At id non inconcessum erat matrimonium, alios vero matrimonium post ordinationem inire nulla porsus Ecclesia patiebatur, aut certe matrimonii pretium erat depositio. Contra virginibus nubentibus non longior poena pluribus in locis imponebatur, quam digamis, ut perspicitur ex canone 18, ubi Basilius hance consuetudinem abrogat, ac virginum matrimonia instar adulterii existimat.

23 So the mss. But the Ben. note points out that there must be some error, if a sin knowingly committed was punished by excommunication for fifteen years (Canons lviii., lxii., lxiii.), and one unwittingly committed by a punishment of twice the duration.

24 cf. 1 Tim. i. 20.

25 The Ben. note continues: "Deinde vero testatur Basilius eos fere hominis aetatem satanae traditos fuisse. At aetas hominis (genea/) saepe annorum viginti spatio existimatur; velut cum ait Dionysius Alexandrinus Alexandrinus apud Eusebium, lib. vii. cap. 21. Israelitas in deserto fuisse duabus aetatibus. Ipse Basilius in Epistola 201, quae scripta est anno 375, Neocaeaetatem succenseant; quos tamen non ita pridem amicos habuerat; ac anno 568, Musonii morte affictos litteris amicissimis consolatus fuerat. Saeculum apud Latinos non semper stricte sumitur; velut cum ait Hieronymus in Epist. 27 ad Marcellum, in Christi verbis explicandis per tanta jam saecula tantorum ingenia sudasse; vel cum auctor libri De rebaptismate in Cyprianum tacito nomine invehitur, quod adversus prisca consulta post tot saeculorum tantam seriem nunc primum repente sine ratione insurgat, p. 357. De hoc ergo triginta annorum numero non paucos deducendos esse crediderim.

26 Matt. v. 32.

27 1 Cor. vi. 16.

28 Jer. iii. 1.

29 Prov. xviii. 22, LXX.

30 The Ben. note is, Sequitur in hoc canone Basilius Romanas leges, quos tamen fatetur cum evangelio minus consentire. Lex Constantini jubet in repudio mittendo a femina haec sola crimina inquiri, si homicidam, vel medicamentarium, vel scpulcrorum dissolutorem maitum suum esse probaverit. At eadem lege viris conceditur, ut adulteras uxores dimittant. Aliud discrimen hoc in canone uxores inter et maritos ponitur, quod uxor injuste dimissa, si ab alia ducatur, adulterit notam non effugait; dimissus autem injuste maritus nec adulter sit, si aliam ducat, nec aquae ab co ducitur, adultera. Caeterum Basilius ante episcopatum eodem jure uxorem ac maritum esse censebat. Nam in Moral. reg. 73 statuit virum ab uxore, aut uxorem a viro non debere separari, nisi quis deprehendatur in adulterio. Utrique pariter interdict novis nuptiis, sive repudient, sive repudientur.

31 1 Cor. vii. 16.

32 The Ben. note refers to the case of Dracontius, who had sworn that he would escape if her were ordained bishop, and so did; but was urged by Athanasius to discharge the duties of his diocese, notwithstanding his oath.

33 On this obscure passage the Ben. note is: Longinus presbyter erat in agro Mestiae subjecto. Sed cum is depositus essit ob aliquod delictum, ac forte honorem sacerdotii retiucret, ut nonnumquam fiebat, Severus episcopus in ejus locum transtulit Cyriacum, quem antea Mindanis ordinaverat, ac jurare coegerat se Mindanis mansurum. Nihil hac in re statui posse videbatur, quod non in magnam aliquam diffcultatem incurreret. Nam si in agro Mestiae subjecto Cyriacus remaneret, perjurii culpam sustinebat. Si rediret Mindana, ager Mestiae subjectus presbytero carebat, atque hujus incommodi culpa redundabat in caput Longini, qui ob delictum depositus fueret. Quid igitur Basilius? Utrique occurrit incommodo; jubet agrum, qui Mastiae subjectus erat Vasodis subjici, id est loco, cui subjecta erant Mindana. hocex remedio duo consequebatur Basilius, ut et ager ille presbytero non carerct, et Cyriacus ibi remanens Mindana tamca redire censeretur, cum jam hic locus eidem ac Mindana chorepiscopo pareret.

34 Exod. xxi. 19.

35 Ap. Can. xiii. 14" "It is clear from the Philosophumena of Hippolytus (ix. 12) that by the beginning of the 3d century the rule of monogamy for the clergy was well established, since he complains that in the days of Callistus 'digamist and trigamist bishops, and priests and deacons, began to be admitted into the clergy.' Tertullian recognises the rule as to the clergy. Thus in his De Exhortatione Castitatis (c. 7) he asks scornfully; 'Being a digamist, dost thou baptize? Dost thou make the offering?'" Dict. C. A. I. 552.

36 The Ben. note quotes Balsamon, Zonaras, and Alexius Aristenus as remarking on this that Basil gives advice, not direction, and regards the hands, not the hearts, of soldiers as defiled; and as recalling that this canon was quoted in opposition to the Emperor Phocas when he wished to reckon soldiers as martyrs. The canon was little regarded, as being contrary to general Christian sentiment.

cf. Ep. xlviii. p. 557 of this edition: "In war it is lawful and praiseworthy to destroy the enemy; accordingly not only are they who have distinguished themselves in the field held worthy of great honours, but monuments are put up proclaiming their achievements."

37 cf. Nic. xvii. Canon Bright (On the Canons, etc., p. 56) remarks: "It must be remembered that interest, called to/koj and fenus, as the product of the principal, was associated in the early stages of society, - in Greece and Rome as well as in Palestine, - with the notion of undue profit extorted by a rich lender from the needy borrower (see Grote, Hist. Gr. ii. 311 H.;, Arnold, Hist. Rome i. 282; Mommsen, Hist. R. i. 291). Hence Tacitus says, 'sane vetus urbi fenebre malcum, et seditionum discordiarumque creberrima causa' (Ann. vi. 16), and Gibbon calls usury 'the inveterate grievance of the city, abolished by the clamours of the people, revived by their wants and idleness.'" (v. 314.)

38 Ps. viii. 8.

39 Gen. i. 20 and 21.

40 2 Kings v. 1.

1 Placed in 374 or the beginning of 375.

2 cf. Letter cli. This doctrinal statement is also found among the works of Gregory of Nyssa; but is more probably to be attributed to Basil. Vide Tillem. Mém. Ecc. ix. 678.

3 1 Col. ii. 9.

4 Rom. I. 20.

5 Jer. x. 11, LXX.

6 Ps. xvcvi. 5.

7 1 Sam. xxviii. 13.

8 Num. xxii. 20. Contrast Bp. Butler,Serm. vii.

9 cf. St. John xvii. 11 and 17.

10 xeirotonhth/.

11 e 9xeirotonh/qh.

12 Ex. viii. 1.

1 Placed by Maran in 374. After Easter 375 by Tillemont.

2 Isauria, the district of Pisidia, forming the S. W. corner of the modern Karamania, was under the ecclesiastical jurisdiction of Iconium. "In the heart of the Roman monarchy, the Isaurians long continued a nation of wild barbarians. Succeeding powers, unable to reduce them to obedience either by arms or policy, were compelled to acknowledge their weakness by surrounding the hostile and independent spot with a strong chain of fortifications (Hist. Aug. 197) which often proved insufficient to restrain the invasions of these domestic foes." Gibbon. chap. X. Raids and Arian persecution had disorganised the Isaurian Episcopate. (Maran, Vit. Bas.)

3 2 Tim. ii. 15.

4 Phil. ii. 4.

5 1 Thess. ii. 16.

6 proi!stame/nouj.

7 Here the mss. vary, and the sense is obscure. Ben.Ed. su\n h 9mi=n. al. sune/sin.

8 "Videtur illa dignitas, quam se amici causa alicujus petiturum promittit Basilius, non administratio aliqua fuisse, sed tantum codicillaria dignitas. Hoc enim consilio hanc dignitatem petere statuerat, ut amici domus magnum aliquod incommodum effugeret. Porro in hunc usum impetrari solebant codicilli, ut curia, vel saltem duumviratus et civitatis cura vitarentur. Pretio autem impetratos non mod nulla immunitas, sed etiam multa sequebatur ut perspictur ex Cod. Theod. vi. 22. Sic enim habet lex secunda imperatoris Constantii: 'Ab honoribus mercandis per suffragia, vel qualibet ambitione quaerendis, certa multa prohibuit: cui addimus et quicunque, fugientes obsequia curiarum, umbras et nomina affectaverint dignitatem, tricenas libras argenti inferre cogantur, manente illa praeterita inlatione auri qua perpetua lege constructi sunt.' Unde miror Basilium ab hac via tentanda non omnino alienum fuisse. Sed forte hae leges non admodum accurate servabuntur sub Valente." Ben. note.